بازگشت

 

هرگز برای شروعی دوباره دیر نیست.... 

دوستان خوبم من برگشتم تا باز نوای این دل شکسته رو به گوشتون برسونم. 

                                                                                                 دانیال قنبری  

رویای عزیز

 

در عبور از بی راهه ها . در تاریکی های کوچه های بن بست و نمناک 

 و در سکوت فریاد های بغض هایی که هیچگاه صدا نشد . کسی امد... 

اهسته و ارام اما مداوم تا بگوید به من که...  

زندگی را روشن پیدا کنم حتی در تاریکی...  

                                                                        تقدیم به همسر عزیزم رویا جان 

                                                                                      دانیال قنبری

زن

دخترک رفته به فکر که چرا زن شده است

مایهء عشرت و کام ، پر نفرت  شده است

که همی ننگ به پیشانی او مهر زنند

وز تن پاک و رخش همه لذت ببرند

تقدیم با عشق

قشنگ   میشه  زمونه ،  دلم  اینو   می دونه 

     یه روز می رسه لبهام دو چشمات رو می بوسه 

روی شن های ساحل می شینیم رو به دریا 

تو رویای منی که ،  دوست  دارم  یه  دنیا...

همنفس

من به دنبال یه رد پا رو شنهام

توی آرزوی دستی توی دستام

من به دنبال یه ساحل روی دریام

توی طوفان دلم ببین چه تنهام!

صدای ساز من

صدای ساز من انگار

توی خونه می زنه زار

بغض سردی توی چشمام

واسه تو خالی دستام

باران

من به یاد روزایی که با تو بودم

من به فکر شبایی که بی تو موندم

می گذرم با یه دل پر از خیابون

می شکنه سکوتمُ، صدای بارون

رویا

با رفتنت شوری شکست در قلب من از عاشقی

در حسرتم رؤیای تو،همدم نشد با من شبی

دیگر نمانده یک نفس،در سوی تو پرپر کنم

شاید ندانی بعد از این، میخانه را ویران کنم

بی وفا

می بینم دنیا رو،هر کسی فکر خود

قلب من خون میشه ، بی وفایی رسمه

آدما رو دیدم محتاج یه نون

پی گرد و دوا، بغضم می گیره

وقتی که نیستی!

 

وقتی که نیستی اسمتُ رو موج دریا می ذارم

آغوش گرم دستاتُ دارم به خاطر می یارم

وقتی که نیستی لحظه ها انگار که زندون منه

ثانیه ها نمی گذرن، می خوام که فردا برسه

آرزو

 

یاد روزای جوونیمون بخیر، ساده بودیم

تا یکی ناز می کرد،عشوه می کرد مرده بودیم

مرده بودم که بگم دوست دارم

دارم حرفاتُ به خاطر می یارم

شعر چشمات

 

شعر چشماتُ می خونم،وقتی از تو خیلی دورم

گوش به آواز تو می دم،وقتی از غصه می میرم

آخ که اون لرزش چشمات،میگه انگار باز خزونه

خرد می شم به زیر پاهات،مثل برگی بی نشونه

گلبرگ

 

سکوت نیمه شبهام،یه دفتر پر ز حرفام

تو تیک تیک یه ساعت،ورق می زنه دستام

تو فکر رفتن تو سؤالی  مونده بر جا

یه تک برگ مونده خالی،نگاهم رو به فردا

اعتیاد

 

توی دام اعتیادت من خمار اون چشاتم

روی تک سیم یه گیتار من به دنبال صداتم

توی صحرای نگاهت من یه تک درخت پیرم

به امید دستای تو باز می خوام که جون بگیرم

بادبادک

 

من میون خاطرات بچه گی هام،تو رو می بینم میون کودکی هام

تو داری می خونی از گوشواره گیلاس،من ولی از بادبادک خالی دستم

تو با اون شرم سلامت اولین بار

من دادم شاخه گلی گفتم نگه دار

شهوت

 

چشم من مانده به اندام زنی افسرده

که ز بد عهدی این چرخ به من خو کرده

لب من تشنه ز بوسه ای وای

باز شهوت به منه باده نشین رو کرده

مجموعه شعر هوس

 

قصه گنجشک و سنگ، قصه درد من است

قصه باران  و  برف  گوید  از  چشم  ترم

قصه ی برگ و خزان قصه ای تا بی کران

بوسه ای خواهم ز عشق تا که بگشاید لبم...

بی تو شاید

 

تو  تجسّم  نگاهات ، میون  لرزش  دستات

یه نفر دل نگرونه ، واسه دلش می خونه

تو باید فهمیده باشی دیگه دستام نیمه جونه

پای  رفتنم  نمونده  من فراری ام ز خونه

بدبخت

 

تک و تنها تو اتاقم ،  توی  قلبم تو  رو  دارم

با نگاهی رو به عکست می بینم جوونی دادم

دل من در حسرت تو مثل مرغی  شده  زخمی

تو، تو فکر یه غریبه  که براش پر در بیاری

هدیه

* هدیه                                 

دیگه خسته ، دیگه تنها با دلی شکسته موندم

لحظه تلخ جدایی شعرای غمُ سرودم

تو به من یه هدیه دادی،غم و درد و غصه هامُ

هدیه دادم به دستت همه ی ترانه هامُ